کاش می شد یادشو از یاد ببرم

هرزه نیست اگر گذاشت او را ببوسی ، خواست تا بدانی حس دوست داشتنش آنقدر قوی بود که از تمام اعتقاداتش گذشت ..‌.. کاش می شد یادشو از یاد ببرم...

سیاه قلم گونه مینویسمبرای توکه هستی اما نابودت میکنمبرای تو که آمدی بی صدااما پشت بغض و دردهای غریبم میگذارمتتویی که منتظرت بودمسالیان ماهاچقدر میان خواب و رویا موهای طلایی خیالیت را شانه کشیدمچقدر انگشتانم را نوازش گونه بر پوست نرم و سفیدت تاب دادمچقدر همدم گونه خواستمت#همتای_بی_همتای_منو خود ناجوانمردانه قفل سکوت بر تو نهادم ...مرا ببخشنمیدانم خودم ایا روزی خودم را میبخشم یا نهاما تو مرا ببخشبرای تمام ثانیه هایی که حقت بوداما دریغ شد ... کاش می شد یادشو از یاد ببرم...

تنها برای تو اغاز کردم و برای تو هم ادامه می دهم .هرچند تو نمی دانی و بی توجه به جاده ای هستی که روزی مرا با ابتدای ان اشنا کردی و من حالا تنها ادامه می دهم و تو حتی به جاده ای که روزی از ان عبور کردی نمی نگری .من زیر همان بید مجنونی که تو را به ان قسم دادم در حال استراحتم اگر گذر کردی مرا می بینی.
دوست دارم

کاش می شد یادشو از یاد ببرم...

‌برای هیچکس آنقدرها مهم نیست که تو تا چه اندازه غمگینیو داری لابلای نقاب آرامش و سکوتت چقدر رنج می‌کشی...انسانها فقط چهره‌ی خندان و روی گشاده‌ی تو را می‌خواهند...برای هیچکس تحمل یک چهره‌ی گرفته و یک حال نگران، منفعتی ندارد...انسانها معمولا در روزهای آسانی کنار تو می‌مانند، روزهای سخت، آدمهای سخت و دوستان سخت و رفیقهای سخت می‌خواهد...ولی تو آدمها را دوست داشته باش، حتی اگر برای هیچ‌ کدامشان اهمیتی نداشته باشد که تو درست همین لحظه که آرام و خونسرد مقابلشان ایستاده‌ای، در اعماق کدامین پرتگاه اندوه، داری دست و پا میزنی... کاش می شد یادشو از یاد ببرم...